Ἁγ. Σιλουανοῦ Ἀθωνίτου«…Καὶ, νά, μιὰ μέρα τὴν ὥρα τοῦ ἑσπερινοῦ ὁ ὑποτακτικὸς ἐκεῖνος
κύτταξε τὴν Εἰκόνα τοῦ Σωτήρα καὶ εἶπε τὴν προσευχή:
κύτταξε τὴν Εἰκόνα τοῦ Σωτήρα καὶ εἶπε τὴν προσευχή:
῾῾Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν᾿᾿·
καὶ βλέπει πὼς ἡ Εἰκόνα ἔγινε ὁ ζωντανὸς Σωτήρας...
...καὶ γέμισε ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ὑποτακτικοῦ ἀπὸ ἄφατη γλυκύτητα·
κι ἡ ψυχὴ γνώρισε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ πὼς ὁ Κύριος
ἔχει ἄρρητο κάλλος καὶ πραότητα· καὶ κατάλαβε ἡ ψυχὴ πώς,
ὅταν εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὴ Θεία ἀγάπη, δὲν μπορεῖ νὰ θυμᾶται
τίποτε ἄλλο, κι ἀπὸ τότε καίγεται ἡ ψυχή του ἀπὸ τὴ φλόγα
τῆς ἀγάπης γιὰ τὸν Κύριο.
Δοξασμένη νἆναι ἡ εὐσπλαγνία Σου, Κύριε!...
(Ἐκ τοῦ βιβλίου «Ὁ Γέρων Σιλουανός»)
--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου